Laatste daagjes, laatste stad

Lekker vroeg opgestaan om op tijd de bus te pakken. Uiteraard regent het weer pijpenstelen als ik de straat op stap, zo treurig beginnen deze dagen, mijn laatste dagen. Deze keer mijn belevenissen vanuit Singapore.

Nu heb ik niet zo veel van de stad gezien, want ik heb hier een aardige jongeman ontmoet. We zijn heel de nacht opgebleven, hard gelachen om een serie en heerlijk ontbeten, geluncht en gisterenavond uit eten geweest bij een Indiaas restaurant.

Toen ik aankwam in Singapore ben ik door de Marina Bay Gardens gelopen, langs het ferry wheel en een gedeelte van de stad natuurlijk. Singapore is een mix van oude en nieuwe gebouwen, veelal torenhoog. Van de nieuwe gebouwen zijn er naast elkaar gewoon een paar neer gezet (altijd makkelijk) en zijn zelfs de kleuren gelijk. De oudere panden zijn meer verschillend, al moet je soms goed kijken, maar vaak in een andere kleur gedipd.

Vandaag een beetje door de stad gewandeld, maar ik zou niet meer weten waar precies. Ik zat in gedachten al in de trein en metro onderweg naar het vliegveld. Een vliegveld dat overigens qua grootte meevalt en erg overzichtelijk is.

Vanavond weer vliegen via Abu Dhabi en gelijk maar van de gelegenheid gebruik maken om wat slaap in te halen.

Hope to see you soon!

Love xxx

Warmpjes

Lig ik een keer vroeg in bed, is het zo belachelijk benauwd dat ik niet kan slapen. Veel te langzaam kruipen de uren voorbij. De laatste tijd die ik nog gezien heb was 04.53 uur. Ergens daarna ben ik toch in slaap gevallen.

Als de wekker gegaan is voel ik me suf en plakkerig. Dat laatste is niet nieuw, maar het is even wennen om zoveel te gapen en voor me uit te staren als vandaag. De rest slaapt nog, dus met veel moeite probeer ik zachtjes om te kleden. Nu al moe en nog geen meter verder gekomen... Het was gisteren nog maar drie nachtjes slapen voordat ik weer op het vliegtuig zou stappen, maar deze nacht kan ik niet echt meetellen. Nog maar twee nachtjes te gaan dus... In de tijd dat ik uit mijn muskiettententje stap en anti-insekten spul gespoten heb, ben ik al vier keer gestoken. Het is ongelofelijk hoeveel je dat spul moet gebruiken, maar het werkt! Het flesje is dan ook al bijna leeg. En zodra ik toch gestoken ben, gebruik ik aloë vera tandpasta. Klinkt gek en dat is het ook, maar het werkt prima.

Het regent op het moment dat ik gepakt de deur uit stap. Natuurlijk, dat kan er prima bij. Ik ben toch al verkouden. Er schijnt nog geen zon, maar dat kan zo veranderen.

Dat gebeurde ook. Enkele minuten later liepen de zweetdruppeltjes over m'n rug... De zon brak door, af en toe een bui en een prima wandeling gemaakt. Achteraf gezien is Melaka even groot als ik dacht. Ik had dus genoeg tijd om even binnen te kijken bij het architecten museum en het culturele museum.

Melaka is een stad waar je nog veel van de Nederlandse invloed in terug kunt zien. Het is bovendien overzichtelijk en veel relaxter dan de steden die ik eerder gezien heb. Mocht ik ooit de tijd hebben om terug te komen, dan zal ik eerder de provincie induiken dan nog een keer de stad; want daarvan heb ik nu genoeg gezien.
Nog wel op zoek gegaan naar lokale producten, waaronder een popiah. Een soort uber spring roll, maar gestoomd en niet gefrituurd. Uiteindelijk een plekje gevonden waar ze die dingen maken en bleek het een beetje tegen te vallen. Ik heb in ieder geval weer mijn best gedaan om lokaal voedsel te proeven.

Ik had geen zin om op de night market te blijven hangen, dus zat al vroeg te wachten tot het feestje in het guesthouse zou beginnen. Het is een gezellige avond geworden. Met gratis bier en cola heb ik al anderhalve nacht 'gratis' geslapen. Haha, het was al zo duur...

Nog een stad te gaan na vanavond en dan... zit het er alweer op...

Is now ready for boarding...

Vanmorgen helaas geen gekookte aardappelen bij het ontbijt maar pasta. No hurry, alles op het gemak gedaan; uitchecken, de weg naar de busterminal zoeken, de juiste trein en perron vinden. De trein net gemist, maar ach, dat kan gebeuren. De volgende genomen en een half uur later stond ik voor de juiste busterminal. (Ze hebben er een stuk of 6 in KL.) Zo groot als het vliegveld van Rotterdam...

Het daaropvolgende halfuur was ik kwijt aan ticket kopen, inchecken, bagage regelen, naar de gate lopen en boarden. En dat voor een busreis van 2 uur. Ja, je leest het goed, twee uur!

Afijn, net na de middag in Melaka aangekomen. Het is hier gelukkig niet zo warm en zowaar bewolkt. Een guesthouse gevonden in Chinatown, vlakbij Dutch Square. (Had toch gezegd dat er Hollandse invloed nog was?)
Ik heb weer 'buiten' gedouchet. Koude straal en half buiten in de natuur, achterin de tuin. Een soort jungledouche. :-)

Mijn guesthouse zit niet aan een straat met Hollandse naam, maar de straat heet de Jonker straat en daarop de Heeren straat. De Nederlandse invloed komt terug in de christelijke kerk die ze destijds rond 1641 gebouwd hebben en natuurlijk in het Stadthuys. Die rare Britten hebben er maar een rare rode kleur op gekwakt, dat Nederlandse wit stond veel mooier.

Vanavond nog een kleine wandeling gemaakt om wat frisse lucht te krijgen (alsof ik heel de dag op kantoor heb gezeten) nadat ik een of andere Chinese soep gegeten heb, waar ik nu nog een beetje misselijk van wordt.

Inmiddels lig ik weer lekker op een kraak- en piepbed te wachten tot ik in slaap val.

Are you married?

Het plattelandsmeisje is gearriveerd in de big city... Kuala Lumpur. Gusteren om 10.00 uur 's morgens in National Park op de ferry gestapt, vervolgens met de bus, trein en metro gereisd en rond drie uur 's middags al aangekomen in het hostel.

Het hostel is wat luxer dan normaal. Ik moet nu eenmaal weer gaan wennen aan de Westerse maatstaven die ik gewend was. Haha, nee hoor. Na dagen van moeilijk doen met zo'n kleine/zachte (koude) douchestraal om bijvoorbeeld alleen mijn haren te wassen, ben ik toe aan een goede douche. En airco op de kamer. En een prima matras, normale drinkwatervoorziening, en ... jullie snappen het wel.

Uitgerust en wel had ik vanmorgen bij het ontbijtbuffet het voorrecht weer eens gekookte aardappelen te eten. Ze waren dan gekruid en weet ik wat, maar het was heerlijk! Jammer dat zoiets dan weer niet op de lunch- of dinerkaart staat, maar hé, ik mag niet klagen!

Met een volle maag en een koude fles water de groene centrale zone van KL ingestapt. Langs het vlinderpark, hertenpark (gesloten), nationaal museum (gesloten), orchideenpark, herbiscuspark en het vogelpark. In het vogelpark nog wat papegaaien gevoerd en aan de verzorger gevraagd een foto te nemen. Hoe dat moest kan ik niet duidelijker uitleggen, maar hij kreeg het niet voor elkaar... Uiteindelijk is het een medebezoeker gelukt twee foto's te nemen, voordat de batterij van mijn telefoon leeg was. Van de rest van het park heb ik dus geen foto's. Snel terug naar het hostel, langs de KL gallery, Victoria fontein en oude gebouwen om mijn telefoon op de te laden.

Tweede ronde, voordat die begint even langs de supermarkt voor wat brood en melk. Sta ik daar bij de koelvitrine voor een pakje rare melk, begint de man naast mij ineens te praten, vragen waar ik vandaan kom. Het antwoord weten jullie. :-) Hij komt uit Pakistan en zijn tweede vraag deed me met stomheid verbazen, want dat was de vraag of ik getrouwd was! Naar dat antwoord mogen jullie een goede gok doen... Eigenlijk moest ik lachen, maar ja, dat staat ook weer zo raar. Snel afgerekend en de spullen in het hostel gebracht.

Met een volle baterij en een nieuwe koele fles water de meer historische kant van Kuala Lumpur ingedoken. Ik zit vrijwel in het centrum en dat staat vol met oude panden. Interessant om te zien hoe ieder pand weer neer gezet is. Uiteraard ben ik op weg naar de must seen no 1 attractie van KL... De twin towers. Daar mag je tot halverwege in als je een ticket hebt en die kun je alleen bemachten via internet of als je voor openingstijd in de rij staat. Bovendien zijn die kaartjes verschrikkelijk duur. De goedkopere versie is de KL Tower, de communicatietoren van KL. Om alleen al de observatieverdieping te bereiken (laagste kijkpunt) moet je al 50 ringgit neerleggen. Maar het was de moeite waard. Een 360 graden uitzicht over de stad. Hier besef je pas goed hoe groot KL is!

Het was inmiddels eind van de middag en hier wilde ik wachten tot de zon onderging. Donkere wolken verpesten dat plannetje, want voor de zon onder ging barste er onweer en regen los. Niet getreurd, want vanaf de toren was dat een geweldig uitzicht! Ik heb genoten, maar kon even minder genieten toen ik in de regen terug moest naar het hostel. Voordat ik ook maar enig transportmiddel kon bereiken was ik drijfnat.

Maar hé, ik heb de beschikking over een heerlijke douche, dus ook die bui is weer snel vergeten.

Morgen hoop ik verder naar het zuiden te vertrekken; op zoek naar wat Nederlandse geschiedenis en architectuur!

Dierentuin

Het is net een hele grote dierentuin. Het nationale park van Maleisië, Taman Negara, is een groot junglegebied vol tropische planten en dieren die ik normaal gesproken alleen in de dierentuin zou zien.

Vandaag weer een lekkere wandeling gemaakt van vijf uur. (Ik geloof dat ik dit thuis nog ga missen...) Begonnen met de welbekende Cannopy walk, over de hangbruggen. Deze is halverwege wegens onderhoud afgesloten. Het pad ging verder over eindeloze traptreden, omhoog naar de top van de berg. Hoewel de bergtop een hoogte had van 344 meter, leg je deze afstand (verticaal) wel een paar keer af. Op de terugweg, bergaf (en op), ontbraken de traptreden of waren ze gebroken. Weer ouderwets terug naar het junglepad met de touwen!

Helaas maar weinig dieren op de foto kunnen krijgen, want ze zijn zo snel!

Het begint een beetje een standaard verhaal de te worden voor jullie, maar ik heb het geweldig naar mijn zin!

Op dit moment van schrijven (lees: typen) is het zes uur, zit ik op de veranda en spelen de kinderen van hier al een paar uur met een kapotte driewieler. De ketting zit er niet meer op, maar duwen kan ook. Ze blijven lachen en vragen 'tol' om door te mogen 'fietsen'. Die zijn voorlopig nog niet uitgespeeld!

Vanmiddag hebben wij een lokale vis besteld, ben benieuwd hoe dat zal smaken en wat het zal zijn. Morgen trek ik verder naar de hoofdstad. Dit keer geen ticket geregeld, want ik ga met de lokale bus. Eens kijken hoe dat is...

Onverwacht

Vandaag alweer een easy day. Met de bus opgehaald en naar de plaats gebracht waar we op de boot zouden stappen. We waren vroeg en hadden nog twee uur de tijd voordat de boot vertrok. Ik besloot een beetje rond te lopen om het dorpje te bekijken. (Ik weet alleen de naam van het dorp niet meer, dat krijg je als je rondgereden wordt...)

In het dorp trok een klein gebouwtje de aandacht. Het was niet groot of opvallend en lag een beetje verscholen. Toen ik dichterbij kwam viel mijn oog op een papietje naast de deur. De 'christ community church' stond daar. O.a., want de rest kon ik niet lezen aangezien ik de taal van Maleisië niet ken. De deur stond open en binnen hoorde ik stemmen. Voorzichtig naar binnen gelopen en het was alsof ze daar een kerkdienst hielden. Het was maar een kleine groep mensen, maar ze zaten informeel bij elkaar. Stil uiteraard, met de Bijbel voor zich en een dominee. De mensen waren heel vriendelijk en nodigden me naderhand uit voor thee. Ze waren nieuwsgierig naar het Christendom in het Westen en vertelden over hun ervaringen. Hoewel het Engels niet heel goed begrijpbaar was, kwam duidelijk naar voren dat zij het in Maleisië niet makkelijk hebben. De kerk daar wordt aangevallen en ook onderdrukt om bijvoorbeel Allah te gebruiken in plaats van God. Zij ervaren niet geheel de vrijheid van geloofsuiting en dat is natuurlijk spijtig. Op de wereldlijst van achtervolgde kerken schijnt Maleisië zelfs op plaats nr. 42 te staan. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht als je kijkt naar hoe de drie hoofdculturen met elkaar kunnen leven.

Het was alweer tijd om op de boot te stappen, dus ik moest vertrekken. De boot bracht ons naar de eindbestemming van vandaag: Kuala Tahan. Gelegen aan de rand van National Park of Malaysia. Het kostte wat moeite om de warmte een hostel te vinden, maar dat is gelukt. Terwijl we lagen uit te puffen van de reis explodeerde de windmolen/-blazer ding en stukken en schrokken wij ons een hoedje. Voor hetzelfde geld kregen we een andere kamer. Nu hebben wij twee een eigen chalet en een eigen badkamer met koude douche, hoe geweldig is dat! In de namiddag het dorp verkend en de activiteit voor morgen bepaald. Wat is geworden? Moeilijk, moeilijk... Een wandeltocht door het National Park. Tja, dat had je niet verwacht hè... :-)

Spring maar achterop...

Gisterenavond ontmoette ik een vrouw uit Portugal en bleek dat wij dezelfde interesse hadden in activiteiten en de komende dagen dezelfde route wilde volgen. Al snel lag de kaart op bed om een route te bepalen.

Vanmorgen na een heerlijk ontbijt met bruine boterhammen, kaas en pindakaas hebben we onze regenjassen aangetrokken. De route die we gekozen hadden begon makkelijk, daarna wat zwaarder en zou eindigen met een zwaar stuk. Zou eindigen ja... Want zover kwamen we natuurlijk niet.

De wandeling begon prima en de richting was duidelijk. Alhoewel we de eerste waterval ergens compleet gemist hebben, waren we binnen de aangegeven tijd bij het volgende wandelpad. Hier kwamen we een groep tegen van zo'n tien kinderen met een leraar (wiskunde). Die groep bleek uiteindelijk te bestaan uit een hele school van zo'n 78 leerlingen die een dagje uit waren. Ze waren rond de 14/15 jaar en niet heel goed gekleed voor een natte jungle. Aangezien we achter in de rij aan moesten sluiten stonden we met regelmaat stil en te wachten om de volgende stap te kunnen zetten.

Na een aantal kilometers klimmend en dalend afgelegd te hebben, stonden we halverwege de berg waar een splitsing was. Een pad was afgesloten en de andere stond nog vol met de leerlingen. We konden dus niet anders dan het pad (en de giechelende studenten) te volgen. Tegen de tijd dat we bij de rustplaats waren, zijn we omgetoverd tot toeristische attractie en wilde iedere groep met ons op de foto. Dat duurde dus wel even...

Ondertussen aan de lokale gids gevraagd of we nog op de juiste weg waren en vervolgde toen ons steile pad. Zei ik steil? Ja, inderdaad. Het pad dat we nu aan het volgen waren, bleek een paar minuten later een ander nummer te hebben dan degene die we wilde doen. Deze route was dus zwaar! Geen weg meer terug en dus geen andere optie dan doorgaan. Onderweg aangevallen door wilde planten, in de split gegleden/gevallen door de grote stappen en slipperige ondergrond. Bebloed en bezweet kwamen we dan eindelijk aan op de top. Een top vol bomen en het gaatje dat nog open was, gaf mooi uitzicht op de bewolking.

Bovenop kregen we de keuze uit twee wandelpaden. Nr. 7 en 8, beide geclassificeerd als erg zwaar... De zwaarste categorie in de Cameron Highlands. Super nice!

Gekozen voor nr. 8 om een tweede kans te krijgen een waterval te zien. De omschrijving van de weg als 'very steep' was zeerzeker correct. Touwen, bomen en glijen op ons achterwerk (kun je nagaan hoe mijn broek er nu uit ziet, haha) waren nodig om naar boven of beneden te komen. Het was zwaar, maar tevens ontzettend mooi en had ik het niet willen missen. De Robinson Falls uiteindelijk wel gezien en die was aardig om te zien. We waren weer terug in het dorp waar we begonnen waren, terwijl we in het dorp vijf kilometer verderop wilde eindigen.

Dan maar met de lokale bus. Die zou om half 3 vertrekken, maar dat werd half 4. In de bus leerde we een Amerikaan kennen die al met pensioen was en die nu alleen reisde, nadat zijn vrouw een paar weken eerder naar huis gegaan was, omdat zij het reizen zat was.

Anyway, met de bus naar de theeplantages gegaan om een kijkje in de BOH fabriek te nemen. Omdat de bus zo laat vertrok waren we er om 4 uur, ging de theeplantage om half vijf dicht en moesten we nog 3.5 km lopen om bij de plantage te komen. Dat was binnen deze tijdslimiet en met mijn reisgenoten praktisch onmogelijk. Gelukkig konden we een rit achter in een vrachtwagentje krijgen. Op het moment dat ik mijn voet nog op het wiel heb staan, geeft mijn Portugese reisgenoot het seintje aan de bestuurder dat hij kon gaan rijden. Stom! Hing ik daar aan een vrachtwagen... Gelukkig zat mijn voet niet vast en kon ik me met hulp omhoog trekken. De rit ging niet verder dan een kilometer voor het eindpunt, dus probeerde we nog een rit te krijgen. Gelukt! Achterop de tractor. Tjonge, je gaat je nog bijna boerin voelen zo...

De theefabriek bleek vrij klein te zijn en was al gesloten. Dat gold ook voor het restaurant en juist op dat moment konden we een kopje thee gebruiken aangezien we nat en koud waren van de stromende regen. En ja, ik had regenkleding aan!

Na een beetje opgedroogd te zijn, gingen we maar weer terug naar de hoofdweg. Onderweg stopte een Maleisisch stel die ons een rit aanboden, helemaal naar dorp. We hebben drie kwartier gedaan over een stukje van nog geen 5 km, omdat er file stond voor de night market. Waar we overigens ook afgezet zijn. De night market is daar iedere zaterdag en is een grote happening voor mensen in de omgeving. We hebben aardig wat tijd doorgebracht tussen de kraampjes. Voornamelijk bij de stands met eten. De eerste was er een met maïs op de kolf, geroosterd. Dit was de allereerste keer dat ik maïs op deze manier gegeten heb en het smaakte best goed. De markt is trouwens de ideale plek om nieuw voedsel uit te proberen. Octopus, sweet potatoes, fried vegetables, dragon fruit en nog veel meer voedsel van waar ik de naam niet meer van onthouden heb. Het was lekker, het was goed, maar het was weer veel te veel. Ik kon geen boe of bah meer zeggen...

Bij de markt vonden we een pick up waarvan de eigenaar onderweg was naar de golfbaan. Dat was halverwege de weg naar ons dorp en we mochten mee rijden. Deze mannen leken nog gewoon aan het werk, maar brachten ons helemaal naar ons dorp toe! Uiteraard hebben ze geld gekregen voor de heerlijke (en lange) rit en daarmee kwam onze dag ten einde. Morgen vroeg op (als alle spieren mee willen werken) en dan vertrek ik naar Taman Negara!

HIGHlands

Vandaag weer een rustige dag. Vanmorgen op tijd wakker geworden en ook op tijd bij het busstation aangekomen. Jaa, ik kan het wel. (Als het moet...)

In de bus had ik de ruimste zitplaats dan die ik hier in Azië eerder had gehad. Klinkt bijna te mooi om waar te zijn, toch? Het nadeel van deze zitplaats was dat ik voor een mevrouw zat die om de zoveel minuten moest overgeven en constant zat te hoesten. Dat was toch een beetje een domper op de reis. Na 4 uur hield ik het niet meer uit (dat zij dat nog wel deed, petje af...) en ben ik verschoven naar een ander plekje dat net vrij kwam.

Mooie tour door de bergen gemaakt, langs alle strawberry farms en bee farms. Echt waar, ik heb niet eerder zulke grote pluchen aarbeien gezien. En in alle kleuren!

Rond half drie aangekomen in het hostel waar ik twee nachten hoop te blijven. Vanmiddag doe ik rustig aan, maar morgen hoop ik weer een mooie tocht te maken door de Cameron Highlands. Een vereiste is dan wel dat ik stil lig vannacht. Slaap namelijk op het bovenste bed van het stapelbed en zonder railing aan de zijkant.